het virus en de mens

opsomming van hoogtes en laagtes

Na een paar dagen samen in quarantaine ruikt ze zijn piemel door zijn broek. 

Hoe lang ze al in quarantaine zit, meet ze af aan de lengte van haar schaamhaar. 

Pas na enkele dagen realiseerde ze zich dat dit alles wel eens een ongevraagde ultieme relatietest zou kunnen worden (voor de mensheid?).

Zal er een periode voor en na zijn? Zoals met de Holocaust, Dutroux, 9/11, de tsunami en de arabische lente.

Experiment 1: zou ze de luizen kunnen dulden tot aan het einde van de quarantaine?

Is na dit alles ‘Wil jij met mij in quarantaine?’ het nieuwe ‘Ik vraag het aan’?

Het kind kan er niets aan doen. Het uit alleen maar wat iedereen voelt en denkt, maar dan zonder filter. 

Hij heeft schrik van vagina’s. Hij probeerde het ooit met een vrouw. Maar haar vagina deed hem denken aan een open wonde. Zoals de diepe snee in zijn knie toen hij zes was. Zijn mama stilde de pijn met tuf. 

Ze vraagt zich af of ze ooit zonder penetratie zou kunnen? Of zou ze daar eerst slechtgezind en later kil van worden?

Ze zuigt en proeft urine.Het overkomt hem wel vaker. In zijn voorvel verzamelt hij dingen. Dingen doen nu eenmaal hun ding.

Het duurde even voordat hij de schrik dat een vagina zich rond zijn piet zou sluiten als een vleesetende bloem overwon. 

Normaal is ze nat als ze ovuleert, maar nu niet. Alsof haar lichaam heeft beslist dat een lockdown niet het moment is voor nieuw leven. 

Ze is nu elke dag moeder. Ze is ook graag niet moeder al is ze per definitie moeder. 

Zelfs een zuigvlek en ruwe seks verandert niets aan het gevoel dat de lockdown hen geen deugd doet. De grens tussen hard neuken en hard slaan wordt elke dag dunner. Eerst is hard neuken nog een excuus voor hard slaan. En voor je het weet is er enkel nog hard slaan. Where’s the pleasure in that? 

Nadat ze stiekem in de tuin van de buren aan de cava waren gegaan, kotste hij thuis in de vintage schaal op de salontafel. 

Na vier weken biedt de zorg voor en het welzijn van de terrasplanten haar houvast. Al zijn die totaal onbetrouwbaar.

Quarantaine is niet romantisch. 

Ze dacht dat het zijn voeten waren die ze rook, maar het bleek zijn aars. Dat was even slikken. 

Ze heeft meer puisten dan anders en vraagt zich af of dat komt doordat ze al wekenlang dicht op elkaar leven en elkaars lucht vervuilen. 

Soms denkt ze dat na het virus alles anders wordt. Dat alles verandert. Maar ze beseft dat ze daar dan wel nog iets voor moet doen. Meer dan dit. Dit wat ze nu massaal samen doen. Maar wat dan? En dan gaat ze in bed liggen en doet ze niets en zo zal niets veranderen. 

Deze nacht droomde ze dat ze een zeemeermin was. Een stadszeemeermin. Ze zwom in de Schelde. Zoals de stadsmens vervuilde lucht inademt, zwemt zij in vuil water en ontwijkt ze vrachtverkeer en de schroeven van cruiseschepen. 

Het was tijd voor een pauze. Een beetje afstand zal hen deugd doen. Ze zitten al eeuwen te dicht op elkaars vel. Reset the world. 

Quarantaine vrienden: mensen uit je straat waar je nu wel contact mee zoekt.